سخنان حکیم ارد بزرگ-موضوع خرد-سری سوم

ارزش استاد را دانستن هنر نيست ، بایستگی است .

بهترین آموزگار استاد ، شاگرد اوست .

دست استاد خویش را ببوس ، چون او هم پدر است هم پرورنده خرد .

خردمندان همچون بازها دیدی گسترده و باز دارند .

بردباری در توان هر کسی نيست ، کسانی که بردبارند فرمانروایی می کنند .

بردباری بهترین سپر در روزهای سخت و ناپایداریست .

با بردباری همه چيز در چنگ توست .

آه و بردباری ، ریشه هر دیوزاد و بد خویی را خواهد کَند .

ره آورد سفر در درون آدمی ، سوای از خرد و پيشرفت نيست .

سفر ، نای روان است برای اندیشه و آرمان بزرگ فردا .

آتش خشم را با آب سکوت خاموش کن .

برای کسب گنج سکوت ، بارگاه دانش ات را بزرگتر بساز .

رویش باغ سکوت ، در هنگامه خروش و همهمه ، ارزشش را نشان می دهد .

خموشی ، دری به سوی نگاه ژرف تر است .

اگر دشمنت با روی خوش نزدیکت شد ، در برابرش خموش باش و تنهایش
بگذار .

گاهی با سکوت نيروی خویش را بهتر نشان می دهی .

در هنگامه رستاخيز و نهيب توفان مردمی ، خموش باش چرا که سخنت را
پژواکی نيست .

کسی که زبانش پيش از اندیشه اش می جنبد ، باید همواره بدنبال دوستان
تازه باشد .

سوار بر روان خویشتن باش ، پادشاهی بر سپاهی بی گزند ، اگر نگاهتان بر
بوسه گاه زمين و آسمان گره خورده باشد هيچ فراز و فرودی دلتان را نمی لرزاند .

ناراستی ها پيشاپيش رو به مرگ و نيستی اند مگر آنکه ما آنها را در اندیشه و
روان خویش زنده نگاه داریم .

آنانی که هميشه در آرامش هستند لاابالی ترین آدمهایند .

جایی که خردمندان خوار باشند ، شورش ها و رستاخيزهای بی سامان ،
ميدان داری می کنند .

دانش امروز ، فر بسياری در پی داشته ، ولی نيروی جاری سازی آرامش در
روان ما را ندارد . آسودگی و آرامش در سخن خردمندان است .

آرامش اگر هميشگی باشد سستی و پلشتی در پی دارد .

می گویند رسيدن به آرامش آرمان است ، باید گفت آرامش همانند تختگاه نوک
کوه است ، آیا کوهنورد هميشه بر آن خواهد ماند ؟ بيشتر زمان زندگی او در کوهپایه
و دامنه می گذرد به اميد رسيدن به آرامشی اندک و دوباره نهيب دل و دلدادگی به
فرازی دیگر .

هر چه بلند پروازتر باشيد تپش دلتان کمتر خواهد شد ، فشار و دردهای روانيتان
هم .

برای آنکه روانت را بپروری ، در آغاز با خود یکی شو .

روان خود را با شنيدن و خواندن رویدادهای نادرست به بند نکشيم .

اگر شيفته کارت نباشی ، روانت بيمار می شود و در پایان ، پيکرت از پای در
خواهد آمد .

گاهی تنها راه درمان روانهای پریشان ، رفتن به سوی رخدادهای تازه است .

آسودگی دیگران بخشی از آرامش و رفاه ماست .

بازده رنج و سختی خردمندان، اندرزهای شيرین و پندآموز است .

کسی که گوش به سخن خردمندان دارد ، از خواری و زبونی به دور است .

خردمندان ، بازگویی آموزه های خویش را از یاد نمی برند .

آدم خودخواه بی ادب ، بزودی تنهایی را می آموزد .

آزمودگی آدمها ، از زر هم با ارزشتر است .

اندیشه و انگاره ای که نتواند آینده ای زیبا را مژده دهد ناتوان و بيمار است .